‘t Is weer een meisje.
Mijn moeder keek mijn vader geschokt aan. Ze had hem net gevraagd of hij zich niet goed voelde. Haar schoonfamilie deed zich op het gelijkvloers tegoed aan de koude schotels met gedroogde Spaanse ham en gerookte Noorse zalm, de aardappeltjes met kruiden, de fijne rauwkost, de gemengde salade, het zelfgebakken brood en het ruime assortiment aan sausjes. En wijn. Veel wijn. Zowel wit, rosé als rood. De flessen stonden klaar. Het piepende geluid maakte duidelijk dat de kurken lustig werden losgewrikt.
En hier zat zij, in de slaapkamer, met haar echtgenoot die tranen met tuiten huilde. Een tweede pasgeboren kindje trachtte zich los te wringen uit de armen van een vreemde. Dat tweede, kersverse kindje begon te krijsen om moedermelk. Een moeder hoort alles, ook al bevindt haar baby zich op een andere verdieping.
“Wat zeg je?”
“Weer een meisje. Ik wilde zo graag een jongen…”.
Mam vertelt me het hele verhaal, zo’n vijftien jaar na datum. Ik ben de eerstgeborene, en ik snap er de ballen van.
“Wat zei ie?”
“Je vader hoopte op een zoon. Hij wilde een jongen hebben, en toen je zus geboren was, is hij naar de slaapkamer getrokken om daar een potje te janken”.
Het is best wat. Niet alleen was ik dus een teleurstelling, maar een tweede kans was mijn vader evenmin gegund. Een dubbele kaakslag voor het mannetje met een ongelukkige jeugd. Zijn moeder wilde een dochter, en mijn vader stelde teleur, omwille van zijn plassertje. Wilde hij daarom zo graag een zoon, om dat plassertje te vieren toen zijn moeder het niet deed?
Ik heb geen antwoord op deze mededeling, en trek aan de sigaret die mam zonet aanstak. Ook zij neemt een trek van de hare, en we staren beiden naar onze tuin en de katten die in de hoge grassen spelen.
Mijn sigaret is slechts een stompje. “Hij ligt nu toch onder de grond. Afgehandeld!”.
Mam neemt nog een trek.
“Weer een meisje”, mompelt ze.
“Ach mam…”
“Ik hield teveel van mijn man, zei zijn moeder. Daarom beviel ik van meisjes”.
“Onzin. De man bepaalt toch het geslacht”, protesteer ik.
“Ach meisje, het was een andere tijd. Toen wisten we dat nog niet.”
Mam steekt een nieuwe sigaret aan. De katten gaan op zoek naar prooien in de tuin van de buren.
Ik knijp in haar arm en neem nog een sigaret uit het pakje. Mam steekt hem aan. De hemel wordt steeds donkerder, zodat de sterren beter kunnen schitteren. We roken onze rotzooi in stilte op.
Ik kan me hem zo op de rand van het bed voorstellen. Met zijn typisch flodderige trainingsbroek en T-shirt. Hij is niet eens opgekleed voor de receptie die mijn moeder zo zorgvuldig bereid heeft. Nee, in het weekend draagt hij steeds zijn meest comfortabele kledij.
Typisch mijn vader. Gekweld in hart en ziel. De familienaam stopt bij zijn dochters.
’t Is weer een meisje.